SZLAKIEM CZTERECH RELIGII

  SZLAKIEM CZTERECH RELIGII

 

Zapraszamy na wycieczkę szlakiem czterech religii.

Jej trasa obejmuje Tykocin, Białystok i Bohoniki.

Zapoznamy się religią żydowską, prawosławną, katolicką i muzułmańską.

 

PROGRAM

  

8.00 – wyjazd z hotelu USŁUGI HOTELOWE 17 w Ostrowi Mazowieckiej

10.00 – przyjazd do Tykocina. Zwiedzanie synagogi żydowskiej i muzeum

 

Tykocin to miasto dwóch kultur zanurzone w przyrodzie. Obrazem przypomina dawne polskie miasteczko noszące w swym kształcie przestrzennym i architektonicznym dziedzictwo poprzednich epok. Położony jest nad rzeką Narwią, pomiędzy dwoma Parkami Narwiańskim i Biebrzańskim na skraju Puszczy Knyszyńskiej, w odległości 27 km na zachód od Białegostoku. W dawnych czasach przebywali tu wielokrotnie królowie oraz książęta polscy. Duża liczba zabytków a przede wszystkim zachowany oryginalny układ przestrzenny miasta, z widoczną do dzisiaj granicą części żydowskiej, z oryginalną synagogą (muzeum) powoduje, że miasto jest coraz częściej odwiedzane przez turystów z kraju i zagranicy.

Muzeum mieści się w pięknych zabytkowych wnętrzach Wielkiej Synagogi z 1642 r. i Domu Talmudycznego czyli Bejt Midraszu z końca XVIII w. Gromadzi i przechowuje pamiątki bogatej historii Tykocina, w tym szczególnie zabytki kultury żydowskiej, która rozwijała się tutaj przez ponad czterysta lat. Muzeum proponuje zwiedzającym stałe i czasowe wystawy, przywołujące minione zdarzenia i przenosi w czasy, gdy Tykocin był prawdziwą perłą w Koronie Rzeczpospolitej. 

 

 

11.00 – wyjazd z Tykocina do Białegostoku

12.00 – przyjazd do Białegostoku. Zwiedzanie najpiękniejszych świątyń prawosławnych i katolickich Białegostoku.

 

Zespół bazyliki archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W skład zespołu wchodzi katedra w stylu neogotyckim, przylegający do niej kościółek farny z okresu późnego renesansu (będący najstarszą murowaną budowlą w Białymstoku) i barokowa plebania zbudowana w 1761 roku. „Stary kościół farny” powstał w latach 1617–1626 w miejscu istniejących wcześniej kościołów drewnianych. Tutaj znajdują się sarkofagi kryjące serca Stefana Mikołaja Branickiego i jego matki Katarzyny Aleksandry z Czarnieckich Branickiej, nagrobek serca Jana Klemensa Branickiego (marmurowe mauzoleum) i haftowane epitafium trzeciej żony J. K. Branickiego – Izabeli z Poniatowskich Branickiej. Ona sama spoczywa w podziemnej krypcie. Kiedy w połowie XIX wieku świątynia nie mogła pomieścić już wszystkich wiernych, zwrócono się do władz carskich o wyrażenie zgody na budowę nowego kościoła. Po czterdziestu latach oczekiwań udzielono pozwolenia, ale tylko na dostawienie przybudówki. W 1900 roku rozpoczęto dobudowę według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. Po sześciu latach stanęła „przybudówka”, wielokrotnie przerastająca sam kościół. Dzisiaj pełni ona rolę bazyliki katedralnej arcybiskupa białostockiego.

 

Sobór św. Mikołaja - katedra prawosławna św. Mikołaja Cudotwórcy, zbudowana w latach 1843–1846 na miejscu dawnej cerkwi. Jest to budowla klasycystyczna, powstała na planie krzyża greckiego w późnobizantyjskim stylu krzyżowo-kopułowym, nawiązująca do architektury cerkwi pw. św. Aleksandra Newskiego w Sankt Petersburgu. Nad skrzyżowaniem ramion wznosi się kopuła, którą nieznacznie przewyższa dzwonnica z siedmioma dzwonami, postawiona nad kruchtą. Ikonostas pochodzi z 1844 roku. W 1910 roku wnętrze ozdobiono polichromią, wzorowaną na freskach z Soboru Włodzimierskiego w Kijowie. Od 1959 roku cerkiew pełni funkcję katedry biskupa białostockiego i gdańskiego, a w latach 1994-1998 również prawosławnej katedry polowej Wojska Polskiego. W cerkwi znajdują się m.in. relikwie czczonego prawosławnego świętego – męczennika Gabriela Zabłudowskiego oraz cudowna Białostocka Ikona Matki Bożej. Pod świątynią główną znajduje się cerkiew dolna św. Serafina z Sarowa. Przy cerkwi znajduje się siedziba administracyjna prawosławnej diecezji białostocko-gdańskiej, Centrum Kultury Prawosławnej oraz Katedra Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku.

 

Kościół św. Rocha - wzniesiony na niewielkim wzgórzu kościół parafialny pw. Chrystusa Króla i św. Rocha. Jest to jeden z pierwszych na świecie kościołów modernistycznych, zbudowany w latach 1927-1946 według projektu profesora Oskara Sosnowskiego, pomyślany jako wotum za odzyskanie przez Polskę niepodległości. Poprzednio w miejscu tym stała kapliczka cmentarna pw. św. Rocha, ufundowana w 1748 roku przez Jana Klemensa Branickiego. Korpus główny świątyni jest ośmioboczny, z wysokimi, wąskimi oknami, smukłą wieżą, wysoką na 83 metry, zwieńczoną figurą Matki Boskiej. Wnętrze kościoła uderza surowym wystrojem. Cały kościół otoczony jest wałem z czterema wieżyczkami. Nad wejściem głównym stoi rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza otoczonego stadkiem owiec, autorstwa S. Horno-Popławskiego.

 14.00 – obiad w Białymstoku. Po obiedzie dalszy ciąg zwiedzania.

  

Cerkiew św. Ducha - obecnie największa świątynia prawosławna w Polsce i jedna z największych cerkwi w Europie (długość 55m, szerokość 38m, wysokość 50m, w świątyni może się jednocześnie zmieścić 2500osób).

 

 

Kościół Miłosierdzia Bożego - we wrześniu 2008 r. przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego odbyła się beatyfikacja Czcigodnego Sługi Bożego – ks. Michała Sopoćko – osobistego spowiednika św. Faustyny. W kościele znajdują się relikwie św. Siostry Faustyny Kowalskiej oraz doczesne szczątki Błogosławionego ks. Michała Sopoćko.

 

Cerkiew Hagia Sophia - miniatura świątyni znajdującej się w Stambule (dawnym Konstantynopolu). Jest wybudowana w skali 1:3. W listopadzie 1987 roku Patriarcha Ekumeniczny Dimitrios I wyświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. 15 października 1998 odbyło się uroczyste poświęcenie cerkwi.

 

 

16.00 – wyjazd z Białegostoku do Bohonik

17.00 – zwiedzanie meczetu muzułmańskiego oraz mizaru - cmentarza muzułmańskiego w Bohonikach

 

Bohoniki to wieś zamieszkiwana przez mniejszość tatarską. W źródłach historycznych zachowała się dokładna data wydania przywileju, na mocy którego przyznano wsie Bohoniki i Drahle Tatarom. Było to 12 marca 1679 roku. Trwale zrośli się Tatarzy z Bohonikami. Stały się one centrum okolicznych skupisk muzułmańskich. Wzniesiono drewniany meczet i założono cmentarz. Obecna świątynia pochodzi z drugiej połowy XIX wieku (1873r.). Jest to drewniana niemal kwadratowa budowla o czterospadowym dachu z jednym minaretem sygnaturkowym zakończonym półksiężycem.


 

Wnętrze meczetu podzielone jest na dwie części, większą przeznaczoną dla mężczyzn i mniejszą dla kobiet. Oddziela je drewniane przepierzenie z poziomą szczeliną, zasłoniętą przejrzystą firanką muślinową, pozwalającą obserwować z części kobiecej przebieg nabożeństwa. Oba pomieszczenia mają osobne wejścia ze wspólnego przedsionka z półkami na obuwie. Wyznawcy islamu usadawiają się rzędami na pokrywających podłogę dywanach i modlą się zwróceni twarzą na południe, w stronę Mekki. Stronę tę, tzw. "kyble", wskazuje "mihrab", czyli nisza w ścianie świątyni. Nisza ta jest bardzo skromna, wykonana z drewna, w przeciwieństwie do zwykle bardzo bogato zdobionych, kamiennych lub marmurowych mihrabów w meczetach Wschodu. Na prawo od mihrabu widzimy podwyższenie, tzw. "mimbar". Jest to rodzaj kazalnicy. Z tego miejsca imam, zwany przez miejscowych "mołną" wygłasza piątkowe kazanie "hutbę". Mimbar jest jedynym fragmentem wnętrza meczetu, noszącym znamiona artystycznej roboty. Wzdłuż ściany dzielącej świątynię na obie części, po stronie męskiej znajduje się galeryjka, przypominająca kościelny lub cerkiewny chór. Na galeryjce podczas piątkowego nabożeństwa spełniał niegdyś obowiązki muezzin. W meczecie rozbrzmiewa liturgiczny język arabski. Modlitwy zaczerpnięte są z tzw. "chamaiłów", będących odpowiednikiem brewiarzy oraz z koranicznego tekstu. Na ścianach widzimy oprawne w ramy napisy arabskie,"muhiry", z wersetami z Koranu.

Podczas wojny meczet zdewastowali hitlerowcy. Po wojnie świątynię odnawiano kilka razy, były również plany jej rozbudowy. Pozostałością tego jest fundament w pobliżu starej bryły meczetu. Prawie naprzeciw, po drugiej stronie ulicy, znajduje się dom parafialny, a przed nim głaz narzutowy z tablicą upamiętniającą 300-lecie osadnictwa tatarskiego na tych terenach.

 

Cmentarz muzułmański - mizar znajduje się na końcu wsi, na wzniesieniu porośniętym lasem. Został założony w końcu XVIII wieku. Najstarsza odnotowana inskrypcja pochodzi z 1796 roku. Stare mogiły są obłożone po bokach kamieniami i mają dwa kamienie nagrobkowe: większy u głowy z zatartym już nieraz napisem, a mniejszy u stóp zmarłego.

 

 18.30 - wyjazd z Bohonik do Ostrowi Mazowieckiej

20.30 – przyjazd do hotelu USŁUGI HOTELOWE 17 w Ostrowi Mazowieckiej. Zwiedzanie hotelu - zabytkowego budynku starego Spichlerza.

 

Obiekt został wzniesiony w 1942 przez Niemców na potrzeby jednej bitwy – pod Stalingradem. Zbudowano go z czerwonej, carskiej cegły ceramicznej, którą uzyskano po rozbiórce koszar wojskowych w Komorowie powstałych w 1890 roku. Konstrukcja liczącego ponad 2000 m2 trzypoziomowego budynku przystosowana była do dużych obciążeń. Niemcy na wszystkich poziomach do wysokości 2-3 m magazynowali zboże. Na każdej kondygnacji zamocowany był taśmociąg, który dźwigał ziarno, które następnie pakowano w worki, by koleją trafiało na front Wschodni. W drodze powrotnej przywożono stamtąd rannych żołnierzy, którzy byli przetransportowywani do lazaretu mieszczącego się w pobliskim Komorowie. Staranność i solidność wykonania budynku posłużyła w następnych dziesięcioleciach. W latach 50-tych XX wieku w okresie zimnej wojny w najniższej części budynku znajdowały się schrony przeciwatomowe. W latach 70-tych i 80-tych przeznaczony był pod działalność handlową, usługową, produkcyjną i biurową. Potem przez wiele lat stał opustoszały. Przez obecnych właścicieli został wyremontowany i odrestaurowany z dbałością o szczegóły nawiązujące do jego historii. Zachowane zostały taśmociągi, dwie windy przemysłowe, na których do dzisiaj widnieją oryginalne niemieckie tabliczki. Budynek w którego remont i modernizację włożono ogrom pracy, dzisiaj oferuje swoim Gościom pokoje hotelowe, cztery wielofunkcyjne sale mogące pomieścić do 700 osób. Zbudowany przez Niemców 70 lat temu budynek, zaniedbany i niszczejący przez wiele lat, obecnie zachwyca urokiem i niepowtarzalnym klimatem.

 

21.00 - kolacja w hotelu

 

Autorem programu wycieczki jest Tomasz Banaszek

Powrót »
Oferty specjalne Aktualności
Ta strona używa COOKIES.

Korzystając z niej wyrażasz zgodę na wykorzystywanie cookies, zgodnie z ustawieniami Twojej przeglądarki.

OK, zamknij